Η συνεντεύξη έχει λάβει μέρος στον εργαστήριο των αδερφών Αλαχούζων πριν από κάποιους μήνες.
(Όπου Γ: Γιώργος Αλαχούζος και όπου Ρ: Ρούλης Αλαχούζος…)
Χ: Πότε και πως ξεκινήσατε αυτή τη δουλειά;
Γ: Καλά, αυτό το έχω πει πολλές φορές… Επαγγελματικά ξεκινήσαμε το ’84.
Πριν από αυτό, στην Αυστραλία, σαν μικρός που έβλεπα ταινίες-ανακάλυψα ότι είχα από πολύ μικρός ακόμα και από το δημοτικό-έμφυτο ταλέντο στο σχέδιο και έβλεπα συνέχεια τέτοιες ταινίες φανταστικού στην τηλεόραση.
Μετά, στο γυμνάσιο άρχισα και έκανα ταινίες super 8. Μοντάραμε, κινηματογραφούσαμε, μας έδινε το σχολείο λεφτά να αγοράζουμε φιλμ, να κάνουμε διάφορα…
Π: Ήταν και λίγο τύχη… εδώ τα σχολεία…..
Γ: Ναι! Έτσι σιγά – σιγά άρχισα και ασχολιόμουν – είδα ότι είχα στη ζωγραφική ταλέντο, η γλυπτική ήρθε και αυτή έμφυτη, είμαστε αυτοδίδακτοι, από εκεί και πέρα ερχόμενος στην Ελλάδα (τέλη δεκαετίας ’70) σπούδασα γραφικές τέχνες. Με φέρανε με το ζόρι οι δικοί μου, εγώ δεν ήθελα να φύγω (από την Αυστραλία)…
Χ: Εδώ κάνατε δηλαδή κάποιες σπουδές ε;
Γ: Σπουδές… γραφικές τέχνες μόνο, αλλά δεν πήρα το πτυχίο ποτέ γιατί άρχισα να ασχολούμαι με αυτά…
Είχα τελειώσει-τότε ήταν τα ΚΑΤΕΕ – αλλά λέω: “αφού μου αρέσει ο κινηματογράφος, μου αρέσει η γλυπτική, η ζωγραφική, όλα αυτά τα συνδύασα” (γιατί δεν κάνουν κάτι τέτοιο). Βέβαια, εντάξει, για κάποια χρόνια δούλευα αλλού. Μάζευα λεφτά. Μέχρι και σε καλλυντικά (που έμαθα όλα τα beauty make-up), γιατί έχω μάθει και αυτό. Απλώς δεν το κάνω τώρα. Δεν είναι η δουλειά μου.
Χ. Και πως έγινε έτσι, να δουλεύετε μαζί με τον αδελφό σας; Ξεκινήσατε πρώτα εσείς, έτσι;
Γ: Ναι, και μετά μπήκε και ο αδελφός μου. Αν και έκανε και αυτός και άλλες δουλειές. Δηλαδή έχει δουλέψει στην παραγωγή, έχει δουλέψει σε διαφημιστικές εταιρείες και τέτοια, και όποτε μπορούσε βοηθούσε και εδώ… αλλά κυρίως από το ’91 – ’92 δουλεύουμε μόνιμα μαζί.
…Και έτσι αποφάσισα, είχαμε ένα σπίτι εδώ πιο κάτω, μια μονοκατοικία, το είχαμε μετατρέψει στο πρώτο μου εργαστήρι, αλλά για 2 χρόνια δεν είχα βγει στην αγορά, απλώς έκανα άλλες δουλειές και είχα κλειστεί μέσα και πειραματιζόμουν, συνέχεια. Υλικά, γλυπτά, κατασκευές… ότι πιο τρελό μπορούσα να φανταστώ το έκανα, δηλαδή και πράγματα πολύ έξω από τις δυνατότητές μας.
Απλώς, μόνο και μόνο για να μπορώ να αποδείξω στον εαυτό μου ότι μπορώ να το κάνω. Και έτσι προχώρησε το πράγμα και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.
Χ: Από πολύ μικρή ηλικία εγώ άρχισα να παρακολουθώ ταινιές που είχανε πολλά ειδικά εφέ μέσα. Τα πρώτα εφέ που άρχισα να βλέπω ήταν από δημιουργήματα του Savini.
Γ: Α, καλά, εντάξει… Τον έχω γνωρίσει το Savini
Χ: Βλέποντας αυτές τις ταινίες τότε, σε αρκετά μικρή ηλικία, αυτό με ώθησε τουλάχιστον να πάω να ασχοληθώ με το make-up (διότι σχολές για special effects δεν υπάρχουν στην Ελλάδα…).
Γ: Ο Savini ήταν μάστορας. Αλλά μετά τα παράτησε… Τώρα μόνο διδάσκει.
Ρ: Πολύ σνομπ όμως…
Χ: Εσείς είχατε κάποιο αντίστοιχο πρότυπο;
Γ: Dick Smith. Είναι ο δάσκαλός μου. Με δέχτηκε το ‘88. Με πίεζε αυτός (σ.σ. Ρούλης) “στείλε του υλικό”. Ναι, κοίτα, και από Savini τα έβλεπα όλα. Δηλαδή αυτά που έχει κάνει στο Down of the dead και Day of the dead και αυτά, ήταν πολύ ευρηματικά τα κόλπα. Ο Dick Smith είναι ο Dick Smith, εντάξει, respect, είναι ο δάσκαλος… Κοίτα, λίγο πολύ όλοι, ο Bottin που έκανε το the Thing. Το the Thing και αν με επηρέασε, το παλιό, όχι το καινούργιο – η αηδία… Μην τα μπερδεύουμε αυτά… Όλες αυτές οι ταινίες, an American Werewolf in London, Scream, όλα τα b-movies, Reanimator, Evil Dead.
Ρ: Και τα ασπρόμαυρα!
Γ: Και τα ασπρόμαυρα, γιατί με αυτά μεγαλώσαμε.
Ρ: Κατ’ αρχήν ο πρώτος που έκανε “στουντιακώς”, ήταν Έλληνας, o Jack Pierce. Ταινίες του: Frankenstein, the Mummy…
Γ: Ναι… και στο facebook τώρα έχουν ανεβάσει κάτι φωτογραφίες που κανείς δεν ξέρει από που είναι, του Jack Pierce. Ήταν Έλληνας. Janus Piccoulas. Και δεν είχε ασχοληθεί κανένας μαζί του…. εδώ. Οι Αμερικάνοι τον προσκυνάνε…
Χ: Και φαντάζομαι ότι από τη στιγμή που μεγαλώσατε στην Αυστραλία, είχατε και τη δυνατότητα να παρακολουθήσετε…
Γ: Είναι και η γλώσσα που μας βοήθησε… Όλη η βιβλιοθήκη-έχω ένα δωμάτιο τέτοιο από πάνω ως κάτω με βιβλία-και είναι όλα στα Αγγλικά.
Πολλοί με ρωτάνε “Θέλει διάβασμα;”
Έκανα κάτι σεμινάρια πρόσφατα στην Κρήτη και αλλού και όλοι μου λέγαν “Μα όλη αυτή η χημεία;” Ε ναι, τι νομίζεις, απλώς μακιγιάζ είναι; (που δε θέλει τόση μελέτη)
Χ: Είναι και η παρασκευή / κατασκευή…
Γ: Ναι…
Χ: Στην Κρήτη που κάνατε σεμινάρια;
Γ: Στο Ηράκλειο. (ι.ι.ε.κ Μορφή) και σκοπεύουμε ίσως, το ανακοινώνω σιγά – σιγά, να οργανώσουμε ίσως εδώ ενά workshop, αν και είναι λίγο περίεργο αφού δεν υπάρχουν λεφτά…
Αυτό που θέλουμε να κάνουμε είναι όχι απλώς να έρθουν να δούνε, να είναι workshop και να φτιάξουνε kit για την κάθε μακιγιέζ/τον κάθε μακιγιέρ με τα υλικά που χρησιμοποιούμε εμείς όλοι σήμερα και όχι αυτά που διδάσκουν οι σχολές.
Ρ: Απλά πρέπει να συννενοηθούμε για κόστη των υλικών κ.λ.π.
Γ: Και να φτιάξουμε μαθητικό πακέτο γιατί φοβάμαι ότι δεν θα τα πληρώσουν. Κάποιες κόλλες, κάποια υλικά όπως σιλικόνες αντί για κερί. Αίμα, gelatine, latex, να υπάρχουν όλα, και τα παλιά υλικά βεβαίως. Τα χρώματα που χρησιμοποιούμε, τα ειδικά μακιγιάζ, τα skin illustrator που είναι διάφανα και είναι ανεξήτιλα κ.λ.π.
Όλα αυτά δεν τα ξέρουνε γιατί το επίπεδο των σχολών είναι ακόμα στο κερί που είναι άθλιο. Εγώ ένα κερί χρησιμοποιώ μόνο, κανένα άλλο, στα τόσα χρόνια έχω δοκιμάσει τα πάντα, και αυτό είναι το naturo plasto, αμερικάνικο, σε μεταλικό ντενεκέ. Μόνο αυτό κάθεται και στρώνει και δουλεύει. Δεν το βρήκα στο IMATS, πήγα και το βρήκα στο Screen Face, γιατί μου είχε τελειώσει. Δεν χρησιμοποιώ κερί πλέον, εμείς το χρησιμοποιούμε μόνο όταν καλουπόνουμε ένα κεφάλι βάζω πίσω από το αυτί για χόνδρο.
Μόνο για τα σεμινάρια τώρα, τους δείχνω ένα καλό κερί πως δουλεύει/δουλεύεται. Δηλαδή, το κερί, μια λεπτομέρεια, όταν βάζεις μια σφαίρα στο κούτελο, επειδή κινείται και το κούτελο/μέτωπο, σε μισή ώρα έχει χαλάσει. Έβαλα ένα τέτοιο σε μια κοπέλα και 5 ώρες δεν είχε κουνηθεί. Και ούτε έκανε άκρη γύρω – γύρω να σπάσει και τέτοια. Όλα αυτά παίζουν μεγάλο ρόλο στη δουλειά μας. Το σβήσιμο, γιατί αυτά που βλέπω και από διάφορα blogs, δουλειές από σχολές που λένε ότι διδάσκουν special fx, είναι επιεικώς απαράδεκτα.
Χ: Συμφωνώ απολύτως γιατί έχω τελειώσει δύο σχολές.
Γ: Δεν ξέρω, στο μακιγιάζ έχω δει εκπληκτικές δουλειές αλλά είναι στο χέρι της κάθε μακιγιέρ..
Χ: Όταν έκανα το μακιγιάζ ήταν δεκαετία 90, ήταν μόλις είχε αρχίσει να βγαίνει τέτοιου είδους σχολή στην Ελλάδα, μάθαμε τα πολύ απλά βασικά πράγματα με υλικά της Kryolan τότε…
Ρ: Laying σου μάθανε;
Γ: Όχι, κανείς δεν κάνει laying…
Χ: Όχι… απλά μια αναφορά στην πρώτη σχολή τότε ότι γίνεται και αυτό.
Γ: Ναι… αυτές οι αναφορές… γιατί το πρόβλημα (γίνομαι λίγο σκληρός αλλά πρέπει να γίνεσαι κάποια στιγμή) είναι ότι ακόμα και οι καθηγήτριες που τα λένε αυτά, δεν τα ξέρουν! Αν δεν τα ξέρεις… Μην τα διδάσκεις! Και ειδικά κάτι πληγές, κάτι που λένε κοψίματα λαιμού και τέτοια, τα πλακώνουν στα κόκκινα και στα αίματα κλπ. και τελικά χάνεται όλο το effect, χώρια που οι άκρες δεν σβήνουν ποτέ. Δηλαδή τη βλέπεις, κάνει μπαμ!
Χ: Ναι, πολύ χονδροκομμένες κατασκευές…
Ρ: Έτσι ήταν και στο IMATS φέτος.
Γ: Ναι, ήταν λίγο αυστηρός… Μερικοί επειδή δουλεύαν γρήγορα και πρόχειρα, τις άκρες τους δεν της σβήναν καλά και λέει απαράδεκτο επαγγελματίες στην έκθεση, στα περίπτερα, και να μην έχουν το τέλειο σβήσιμο. Νομίζω ότι ήταν λίγο πολύ αυστηρός…
Ρ: Η δουλειά σου αν έκανες εσύ επίδειξη θα ήταν τέλεια;
Γ: Ναι.
Ρ: Του χρόνου άμα κάνουμε επίδειξη;
Γ: Ναι, δεν θα φαίνεται τίποτα.
Ρ: Οι άλλοι γιατί να έχουν τέλειο σβήσιμο;
Γ: Μας ζητήσανε του χρόνου να κάνουμε επίδειξη στο Λονδίνο (IMATS). Ελπίζω να μας βγει αυτό που θέλουμε. Θέλουμε να κάνουμε κάτι πολύ κουφό που δεν έχει ξαναγίνει…
Γενικά υπάρχει αυτό το πρόβλημα. Δεν ενημερώνονται από υλικά. Εγώ ενημερώνομαι ακόμα και για το beauty, ακόμα και για το high definition και τέτοια, που τα δοκιμάζω, παίρνω δείγματα, όλα τα έχω δοκιμάσει. Άσχετα αν δεν κάνω. Δεν βλέπω να ενημερώνονται, ενημερώνονται πολύ επιφανειακά. Και όχι πρακτικά. Να πω ότι τώρα θα το βάλω κάτω και θα το δουλέψω το υλικό.
Χ: Τι γίνεται σε σχέση με το high definition, δηλαδή πλέον όταν φτιάχνεις μια κατασκευή απαιτεί προσθετική, τι γίνεται;
Γ: Άλλαξε όλη η προσθετική. Και τα βαψίματα και όλα. Δηλαδή τώρα δουλεύουμε διάφανα χρώμματα, τα skin illustrator κυρίως, που είναι μελάνια, είναι αδιάβροχα, δεν πουδράρονται, δεν χρειάζεσαι τίποτα.
Χ: Με αερογράφο, ε;
Γ: Όχι μόνο…
Ρ: Από τότε που βγήκε το HD, έχει αλλάξει το πως βάφεις.
Γ: Το βασικό που χρησιμοποιούσαμε κάποτε ήταν το foam latex. Αφρώδες λατέξ. Τώρα αυτό… πάπαλα! Μόνο αν φτιάχνεις ένα ολόσωμο τέρας λόγω βάρους… Εκεί ναι, αλλά ότι έχει σχέση με προσθετικό προσώπου, όλοι μα όλοι πλέον, έτσι κι εμείς έπρεπε να τα μάθουμε γιατί αλλιώς δεν θα μπορούσαμε να δουλέψουμε σε καμία ταινία σαν το Harry Potter, θα γινόμασταν ρεζίλι. Θα μας διώχνανε με τις κλωτσιές. Φαντάσου εκεί που δουλέψαμε χρησιμοποιήσανε 2.5 τόνους σιλικόνη. Ρεκόρ όλων των εποχών για σιλικόνη σε μια σκηνή.
Με το HD θέλουμε το λεγόμενο translucency, που είναι η ημιδιαφάνεια που έχει το δέρμα. Η σιλικόνη μας το δίνει και για αυτό δουλεύουμε τόσο διάφανα χρώματα. Γιατί, το πιο απλό είναι ότι η HD κάμερα γράφει το προσθετικό που θα φορέσουμε σε ένα μάγουλο, δεν έχει ημιδιαφάνεια, αντανακλά φως, ενώ το ανθρώπινο δέρμα απορροφά. Η σιλικόνη και τα gelatine που χρησιμοποιούν κυρίως για άκρες μύτης, για μικρά πρόσθετα και τέτοια, απορροφά φως ακριβώς σαν το ανθρώπινο δέρμα, οπότε μπορείς να το κρύψεις πολύ πιο εύκολα. Είναι σαν να φοράς μια μύτη λατέξ, είτε αφρώδες είτε απλό, και τραβάς μια φωτογραφία με φλας. Εμείς δεν δουλεύουμε ποτέ με φλας. Αν το φωτήσεις είσαι Ο.Κ. αλλά αν τραβήξεις με φλας, το φως απότομα-για κλάσμα δευτερολέπτου πάνω του-ξαφνικά σου βγαίνει άσπρο/κάνει αντανάκλαση. Όσο καλά και να το έχεις βάψει.
Είναι λεπτομέρειες τέτοιες που πρέπει να μπούμε στη διαδικασία να δούμε πως συμπεριφέρονται. Όπως τώρα που είχαμε ένα τέτοιο πρόβλημα λιγάκι στο Τανγκό των χριστουγέννων (ελληνική ταινία), μας λέγανε βγάλε τα κόκκινα από το δέρμα και τελικά βγήκαν χλωμά… Άκουσα εγώ κάποιον και έβγαλα τα κόκκινα. Γιατί; Γιατί ειδικά η red, η ψηφιακή high definition χάνει τα κόκκινα.
Είδα τώρα δοκιμαστικά για το Hobbit που κάνει ο Peter Jackson. (σ.σ 13/12 άρχισε να προβάλλεται στη χώρα μας…)
Π: Έχει κάνει τελείως αλλιωμένο το χρώμα.
Γ: Ναι, αν είδες που βάζει το χέρι του και είναι κατακόκκινο, γιατί χάνονται τα κόκκινα. Αυτά όλα χρειάζονται δοκιμαστικά γιατί στην τεχνολογία αυτή αν δεν κάνουμε δοκιμαστικά δεν θα βγει το αποτέλεσμα που θέλουμε.
Χ: Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει αρκετά προσιτή η δυνατότητα χρήσης ψηφιακών ειδικών εφέ.
Γ: Αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι. Είναι όπως λέει ο αδελφός μου σήμερα για τους φωτογράφους που βγαίνουν. Δεν είναι φωτογράφοι.
Π: Κάνουν photoshop.
Γ: Το πιάνουν και το ξεσκίζουν… και εγώ δουλεύω το photoshop, αλλά σχεδιάζω πλάσματα και τέτοια, όπως οι περισσότεροι designers.
Ρ: Θα διορθώσεις και μια μαλακιούλα…
Γ: Το Color Corection, αυτά ναι.
Ρ: Το να τραβήξεις το οτιδήποτε και να πεις ότι μετά θα το βάλω στο photoshop και θα το φτιάξω… Τι φωτογράφος είσαι;
Γ: Και να επεξεργαστώ μια δουλειά μου, γιατί τη δουλειά μου την παρουσιάζω στο εξωτερικό, και να μου πουν μετά “δεν είναι αυτό”; Δηλαδή στο Harry Potter τώρα που πήγαμε και κολλάγαμε πρόσθετα, όταν είχα πρόβλημα την πρώτη μέρα στο κάτω χείλος, είχα πρόβλημα! Και μου λέει ο Nick Dudman “Λύσε το! Θα πάνε κοντινά!”. Και σε μισή ώρα το είχαμε λύσει… Δεν έχει photoshop και τέτοια… Πρέπει να είναι καλή η δουλειά σου.
Π: Όταν όμως μιλάμε για αναγκαστική χρήση λόγω ανάγκης της ταινίας; Τότε πως αλλάζει η δουλειά σου;
Ρ: Τι εννοείς αναγκαστική;
Π: Π.χ. κάποια σκηνή που εκ των πραγμάτων θα έχει CGI.
Γ: Ναι, ωραία, να σε ρωτήσω κάτι.
Ο Gollum ήταν ένα εκπληκτικό CGI. Το λατρεύω. Ο Άρχοντας των δαχτυλιδιών, οι τρεις ταινίες είναι εκπληκτικός συνδυασμός make-up, CGI. Έγινε ο συνδυασμός.
Ναι, να χρησιμοποιήσουν CGI για rig removal, φτιάχνω ένα πλάσμα που έχει βέργες, έχει καλώδια, ναι, να τα σβήσω, ωραία; Έχω δει πάρα πολύ καλές δουλειές και σε αλλιώσεις προσώπου και τέτοια, αλλά αν μπορεί να γίνει με make-up γιατί να μη γίνει; Ένα τρανταχτό παράδειγμα, το θεωρώ απαράδεχτο, ήταν το τελευταίο the Τhing (2011).
Αν δεις το video, τι φτιάξαν από τα λεγόμενα animatronics, μηχανικά πλάσματα, έμεινα κόκκαλο. Γιατί οι προηγούμενοι που κάνανε το the Τhing (το 1982), είχαν 18 μήνες να το φτιάξουν. Στους καινούργιους δώσαν 3 μήνες, αλλά για αυτά που βγάλανε για 3 μήνες, όπως ήταν εγώ θα τα κινηματογραφούσα. Και πήγαν και βάλανε CGI πάνω από όλα! Και τα κάνανε μαντάρα! Ήταν απαράδεκτο!
Ρ: Τώρα, το World War Z, με τον Brad Pitt, φτιάχναν 40-50 ζόμπι την ημέρα με πρόσθετα, τραβάγαν 2 κοντινά και τελικά θα τα κάνουν όλα CGI…
Γ: Θα πειράξουν τα make-up ψηφιακά, θα κάνουν ψηφιακά ζόμπι… Για ποιο λόγο; Δηλαδή έχεις έναν άνθρωπο ντυμένο, τον έχεις ζόμπι, ωραία, θες να του λείπει το χέρι; Βάλε Green screen. Ένα πράσινο μανίκι, και κάνε μετά ψηφιακά αφαίρεση. Το να τον φτιάξεις ολόκληρο ψηφιακά, δεν υπάρχει λόγος. Απλώς το κάνουν για να μπορούν να δικαιολογίσουν λεφτά. Το πρόβλημα κυρίως είναι στους παραγωγούς, στους executives των εταιρειών πλέον που είναι λογιστές, τραπεζίτες, δεν είναι κινηματογραφιστές.
Π: Ίσως και θέμα διαφήμισης – να λένε ότι έχουν την κορυφαία ομάδα στα ψηφιακά εφέ.
Γ: Ναι, αλλά κοίτα, υπάρχει και το άλλο. Ακόμα και τα Star Wars, το τελευταίο, στη σκηνή με τη λάβα που ο George Lucas διαφήμιζε συνέχεια. Όλη η ταινία ήταν ψηφιακή και τελικά τραβάγαν 8 μήνες πάνω σε μακέτες. Η λάβα και τα βουνά ήταν μακέτες. Έγινε επεξεργασία ψηφιακή, αλλά δεν το ανέφερε πουθενά. Το ξέρουν μόνο αυτοί που ασχολούνται με εφέ. Είναι όπως έγινε και με το Terminator 2. Διαφημίζαν τα ψηφιακά εφέ και τα μηχανικά εφέ, όπως οι σφαίρες που ανοίγαν στο σώμα δεν ήταν CGI. Όταν π.χ. το μέταλο ήταν στο πάτωμα και μάζευε ήταν ψεύτικο πάτωμα που μάζευε προς το κέντρο και είχαν βάλει υδράργυρο. Δεν τα λένε! Διαφημίζουν ότι θέλουν να διαφημίσουν. Και είναι πάρα πολλές δουλειές μακιγιάζ που στην τελική ανάλυση δεν τα καταλαβαίνουμε ακόμα κι εμείς που είμαστε έμπειροι. Έχω δει δουλειές που λέω, που είναι τα πρόσθετα; τι φοράει; Σε αυτά βγάζω το καπέλο.
Ένα πολύ ωραίο παράδειγμα είναι ο Mark Coulier που πάει και για όσκαρ για το Iron Lady με τη Meryl Streep. (σ.σ πήρε το Oscar για καλύτερο make-up).Έχει κάνει απίστευτη δουλειά.
Ο Mark ήταν το δεξί χέρι Nick Dudman στο Harry Potter. Για τις 8 ταινίες ήταν το δεξί του χέρι και έκανε το Iron Lady και τώρα πάει κόντρα το αφεντικό με τον βοηθό. Πήρε βέβαια το BAFTA. (σ.σ αγγλικό oscar)
Περιμένουμε να δούμε και την Δευτέρα τα Oscar, βεβαίως πολύ θα θέλαμε να πάρει oscar το Harry Potter διότι έχουμε εργαστεί και μεις σε αυτό αλλά βεβαίως το φαβορί είναι το Iron Lady διότι ήταν εκπληκτική δουλειά! (σ.σ πήρε το Iron Lady το οscar για καλύτερο make-up).
Τη Δευτέρα 24/12 θα αναρτηθεί το δεύτερο και τελευταίο μέρος της συνέντευξης…
Εχω δει ολες τις δουλειες σας και πραγματικα εισαστε φοβεροι μπραβο σας,εισαστε παραδειγμα προς μιμισι για νεους ανθρπωπους που θελουνε να ασχοληθουνε με τα special effe….ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!!!!