Τρεις φίλοι κουβέντιαζαν και ο ένας είπε:
“Θέλω να ζήσω έτσι που να με φοβούνται οι εχθροί μου”
Ο δεύτερος είπε:
“Καλύτερα να ζεις έτσι που οι εχθροί σου να σε φοβούνται, αλλά οι φίλοι σου να σε αγαπάνε”.
Και ο τρίτος είπε:
“Πιο καλά είναι να ζεις έτσι που να μην έχεις εχθρούς και όλοι να είναι φίλοι”
Από το βιβλίο: “Διηγήματα, μύθοι και παραμύθια” του Λέων Τολστόι, εκδόσεις Ωκεανίδα.
Εάν ζούσε στη σημερινή εποχή ο Λέων Τολστόι μήπως θα παραλλήλιζε τους τρεις φίλους από τη μικρή του ιστορία;;;
Στην πρώτη περίπτωση μπορούμε να παρομοιάσουμε τον φίλο με τον ανταγωνιστικό επαγγελματία ο οποίος δε θέλει κανένα δίπλα του και κάνει το παν να μείνει στην κορυφή (αν και μιλώντας για την Ελληνική αγορά, κάποιους δεν τους ξεκουνάει τίποτα…), πληρώνοντας κάθε αντίτιμο…πολλές φορές οι υπηρεσίες του δεν είναι και τόσο ποιοτικές… αλλά ως γνωστόν τη δόξα και το χρήμα ουδείς εμίσησε…
Ο δεύτερος φίλος μπορεί να αντιπροσωπεύσει το μέσο – καθημερινό επαγγελματία που προσπαθεί να βγάλει τα προς το ζην αλλά και να κάνει τη δουλειά του σωστά με συνέπεια και επαγγελματισμό.
Στην τρίτη και τελευταία περίπτωση μπορούμε να πούμε πως:
α) ο επαγγελματίας από την πολύ καλοσύνη που τον διέπει “παύει” να είναι επαγγελματίας διότι δε σκέφτεται τον ανταγωνισμό και τη συνεχή ενημέρωση, αλλά εφισυχάζεται σε αυτά που μπορεί να προσφέρει χωρίς να έχει μελλοντικές προσδοκίες…και
β) Για σκεφτείτε, δεν είναι λίγο ουτοπικό το να σε αγαπάνε και οι εχθροί σου;;; Μα οι εποχές που ζούμε δεν το επιτρέπουν αυτό μόνο αν είσαι ο super ουάου επαγγελματίας που όλοι να σου βγάζουν το καπέλο….
(photo by aussiegall)
Τα πάντα χρειάζονται με μέτρο… πρέπει να είσαι σωστός επαγγελματίας αλλά και σωστός άνθρωπος.
Τώρα, το να σε αγαπάνε οι εχθροί σου μάλλον δε γίνεται. Άλλο ανταγωνιστής και άλλο εχθρός 😉
Σας ευχαριστούμε πολύ για το σχόλιο κε Seagull…:-P