Θυμάμαι πως στην ηλικία κάτω των 10 ετών, δοκίμασα την κλασσική βρώμη -Quaker-(μάλλον ανακατεμένη με νερό βρύσης ή με αγελαδινό γάλα που απεχθανόμουν)…
Η δοκιμή/εφιάλτης κράτησε μόλις λίγα δευτερόλεπτα, ικανά όμως να με στιγματίσουν για άλλες δύο δεκαετίες…
Όποτε έβλεπα την κλασσική συσκευασία των Quaker (τουλάχιστον για μία δεκαετία) ένιωθα ναυτία… Μετά βέβαια επειδή ήταν εκεί σε κάθε κατάστημα τροφίμων που πήγαινα το συνήθισα…
Πριν από αρκετά χρόνια πάλι, ένα πολύ αγαπημένο άτομο από το οικογενειακό περιβάλλον μου άρχισε να τρέφεται -σχεδόν αποκλειστικά- για το υπόλοιπο της ζωής του με τη βρώμη αλλά αυτή τη φορά σε συνδυασμό με ζεστό γάλα, δε λέω πως ήταν ότι καλύτερο όποτε βρισκόμουν μαζί του να μπαίνω στη διαδικασία να το ετοιμάζω, αλλά όπως και να έχει δεν είχα μπει καν στη διαδικασία σκέψης για να το δοκιμάσω… Αποτελούσε για μένα ακόμη κάτι πολύ άγευστο, χυλώδες, κολλώδες και αηδιαστικό…
Κατά διαστήματα συνέχισα να το συναντώ σε πλούσιους μπουφέδες πρωινών στο Ηνωμένο Βασίλειο αλλά και καλά “κρυμμένο” σε μοντέρνα κουλουράκια αλυσίδων με είδη ζύμης κλπ. Ποτέ όμως δεν ενέδωσα!
Το περασμένο καλοκαίρι έτυχε να συναντηθώ σε κάποιο συγγενικό μου σπίτι με ένα προιόν που μόλις είχε καταφθάσει από τον Καναδά (νομίζω όμως πως είναι αμερικάνικης προέλευσης) που όμοιό του δεν έχουμε εδώ… Βρώμη σε σακουλάκι (ποσότητα για 5-10 γεύματα oatmeals) “παρέα” με esans vanilla και βεβαίως χωρίς κανένα γλυκαντικό, έτοιμο δηλαδή προς χρήση με γάλα, νερό, γιαούρτι κλπ.
Δοκίμασα να πω την αλήθεια, διότι ήθελα να διαπιστώσω έστω και 20 έτη μετά αν η βρώμη παραμένει το ίδιο αηδιαστική με την τότε γεύση που θυμόμουν… Η αλήθεια είναι πως η γεύση στο συγκεκριμένο προιόν μου φάνηκε λίγο πιο ήπια, δεν ξέρω αν “έφταιγε” το αρωματικό που είχαν προσθέσει, ήταν όμως ελαφρώς πιο βελτιωμένο… Και πάλι όμως δεν ξαναδοκίμασα μέχρι πριν από 1-2 μήνες όπου επισκέφθηκα το πλησιέστερο super market και εν ψυχρώ αγόρασα μία σακουλίτσα Quaker, η αλήθεια είναι πως ήθελα να φτιάξω μπιφτέκια από κιμά κοτόπουλου και επειδή μου είχαν τελειώσει τα υπέροχα παξιμάδια Κυθήρων που μου είχαν φέρει (αντικαθιστούν τέλεια τη φρυγανιά ή το ψωμί) είπα για δοκιμή να προσθέσω βρώμη (πάντοτε με το μάτι, ποτέ δεν ακολουθώ συνταγές/έβαλα πολύ περισσότερο από τη αναγραφόμενη δοσολογία), βγήκαν πραγματικά υπέροχα για μαγείρεμα στο φούρνο και στο ατμό…επίσης είναι υπέροχο extra συστατικό για σούπες με κοτόπουλο, με λαχανικά ή και με τα δύο… 😉
Όπως και να έχει αφού έμεινα απολύτως ικανοποιημένη με τη χρήση της βρώμης στη μαγειρική είπα να το κάνω το ψυχικό και δοκίμασα:
- Bρώμη με κρύο γάλα αγελάδας (μέτριο έως ολίγον αηδιαστικόν για μένα μιας και δεν προτιμώ το γάλα αγελάδας),
- βρώμη με κρύο γάλα κατσίκας (πολύ καλύτερο από το προηγούμενο…) πολύ καλύτερα αν τα δοκιμάσετε μαζί με αποξηραμένα cranberries…;-)
- Αυτό όμως που πραγματικά είναι πιο γευστικό και ωραίο, ναι ωραίο (επιτέλους) είναι το γιαούρτι (στραγγιχτό με 2%) μαζί με βρώμη βεβαίως και είτε αποξηραμένα cranberries/blackberries ή αν το θέλετε για πιο γλυκό προσθέστε πολύ καλής ποιότητας βύσσινο γλυκό του κουταλιού… Ιδανικό για πρωί αλλά και βράδυ!!!
Για το τέλος θα ήθελα να αναφέρω πως ένα κανονικό κεσεδάκι γιαουρτιού με βρώμη και αποξηραμένα φρούτα ή topping γλυκάκι από πάνω, πραγματικά χορταίνει και μόνο καλά κάνει εσωτερικά&εξωτερικά…
Δοκιμάστε τη και βάλτε και λίγο φαντασία (αυτή τη χρειάζεται οποσδήποτε) … 😀